Zestien miljoen vlammetjes
-een gedicht van Sjoerd Kuyper-
't Is vier dagen voor Kerstmis,
dit is de kortste dag.
Als het straks buiten donker wordt
begint de langste nacht.
En als we nu niet gauw iets doen,
dan houdt die nacht nooit op.
Dan blijft het donker buiten.
En ook in onze kop.
Dit is het oude Joelfeest.
Jaag nu het duister weg!
Ik heb gelezen hoe dat moet,
dus doe wat ik je zeg:
steek allemaal een kaarsje aan,
dat is vandaag verplicht.
Zo vragen wij tezamen
om de terugkeer van het licht.
Dat deed de oermens vroeger al,
met vuurtjes groot en klein.
Dat deden ook d'Egyptenaar,
de Griek en de Romein.
Dat deden de fossielen,
dat deden de Germanen,
dat deden alle cowboys
en ook de Indianen.
Dat deden de Batavieren
en de Kaninefaten,
en ook de dinosaurussen
toen die nog konden praten.
Ook zij staken een kaarsje aan
en zongen dan een lied.
Het ging niet over Jezus,
die had je toen nog niet.
Ook zij staken een kaarsje aan
en gingen zitten dromen
over de terugkeer van het licht,
over een nieuwe zomer.
Zo vierden zij het feest van Joel,
joegen het duister weg.
't Is al die eeuwen goed gegaan,
dus doe wat ik je zeg.
Zo moeten wij het ook doen,
met z'n allen deze nacht.
Het moet vooral tezamen
- daarin ligt onze kracht.
Kom je uit Joegoslavië,
uit Goes of Enschede,
of ver weg uit Somalië,
doe hier vooral aan mee.
Kom je uit Suriname,
Aruba, Curaçao,
of kom je uit Bonaire,
pak nu een kaarsje - gauw!
En kom je uit het oosten
en ben je islamiet,
het geeft niet waar je in gelooft.
Dat hindert nu eens niet.
Dus kom je uit Marokko,
of van Paleis Soestdijk,
dit klusje doen we samen,
ja, allen tegelijk.
Dit is het oude Joelfeest.
Jaag nu het duister weg!
Ik heb gelezen hoe dat moet,
dus doe wat ik je zeg.
We steken nu de kaarsjes aan.
Het is een prachtgezicht,
die zestien miljoen vlammetjes.
Dat heet midwinterlicht.
Die zestien miljoen vlammetjes
- daarin schuilt onze kracht.
Het moet vooral tezamen.
Want anders blijft het nacht.
Sjoerd Kuyper. ©
De Boekenwurm