Ik heb wel zitten grijnzen om dit stuk.....
http://zeelandboeken.pzc.nl/?p=24593
Maak een boekenkast (deel 2)
door Wim Hofman
Hier volgen nog wat tips voor mensen die in een donker hypochondrisch pensioengat dreigen te vallen. Vorige maal werd aangeraden knutselgereedschap netjes en voor de hand liggend handig op te hangen. De volgende stap is nu: het maken van een boekenkast. Leg het gereedschap klaar.
Nodig zijn: twee zijplanken van 240 mm x 19 mm x 2000 mm. Zeven planken van 240 mm x 19 mm x 862 mm. Een plaat voor de achter kant van 900 mm x 19 mm x 2000 mm. Daarnaast nogal wat schroeven en schuurpapier. Begin onderaan.
Boeken zijn tegenwoordig te geef. Zet ze op kleur of op grootte of op dikte of op alfabet in uw nieuwe nog niet beschilderde kast. Het schilderen komt later wel. Of zet de boeken op moeilijkheidsgraad. Men kan ook rubriceren. Reisboeken bij reisboeken, naslagwerken bij naslagwerken, bijbels bij bijbels, korans bij korans, romans bij romans, seksboeken bij seksboeken, detectives bij detectives, langdradige boeken bij langdradige boeken , enz. Afwisselen kan natuurlijk ook. Kookboeken horen voorzien te zijn van een plastic kaft in de keuken. Er zijn dunne GROOTLETTERBOEKEN. Zorg voor aantrekkelijke bijpassende bladwijzers.
Lezen is in het begin lastig, maar eenmaal onder de knie kan het een uitstekend tijdverdrijf zijn. 1 kast is voorlopig voldoende. En lees de krant, de PZC bijvoorbeeld, de artikelen die daarin staan, zijn zelden lang en er staan veel vermakelijke plaatjes en foto’s en gemakkelijke (light) sudokus in.
Begin een dagboek, waarin u niet enkel maar de dagelijkse dingen noteert, maar ook de diepe en wonderlijke gedachten die vooral na de pensionering bij u zullen opkomen en verwerk er ook uw herinneringen in. U zult zien dat u veel vergeten bent. Dat is een goed teken. Een teken dat uw leven niet veel heeft voorgesteld en dat u zich geen zorgen hoeft te maken dat de tijd na pensionering heel veel anders zal verlopen. Binnen de kortste keren zult u bemerken dat de namen van uw vroegere collega’s u weinig of niets meer zeggen, hun gezichten gaan vervagen. En u stelt vast dat u amper meer weet wat u zoal op uw werk gedaan heeft. Beschrijf dit alles met de nodige distantie en op een licht sarcastische toon, vooral omdat dit laatste zeer therapeutisch en zuiverend kan werken. Vergeet echter uzelf niet (het zogenaamde autobiografisch aspect). Het schrift waarin u alles opschrijft hoeft niet dik te zijn. Laat uw geheugen rustig achteruit gaan.
Knip een heg. Leer Arabisch of Latijn in drie weken. Quo usque tandem. Hoe lang nog? Schrijf in behoorlijk Nederlands een protocol bij uw testament. Shukran. Ga sporten. Ga op dieet. Maak een meerdaagse tocht op een zelfgemaakte step of met een rollator annex droogrek. Laat de route op uw arm tatoeëren Bezoek echter eerst uw huisarts. Blijf lachen. Leer biljarten of pyrograferen. Huur een volkstuin. Kweek grassen. Word lid van een zangkoor of van een vereniging. Leer mandoline spelen. Zing My Old Kentucky Home of een ander politiek incorrect lied in G. Of begin aan schuiftrompet. Dan hoeft u niet te zingen. Denk niet aan uw buren. Leer uw hond kunstjes. Zorg dat het dier zich niet verveelt. Er zijn fantastische legpuzzels, groot als een vloerkleed. Laat regelmatig uw bloeddruk opnemen. Doe aan bloedonderzoek. Noteer de uitkomsten rustig ‘s nachts in uw dagboek (zie boven). Teken grafieken. En mocht u onverhoeds toch in de afschuwelijke, walgelijke, onmeetbaar donkere pensioenput raken: volgens sommige mystici vindt de menselijke ziel zich in volkomen duisternis terug. Als u echter bovenstaande tips volgt, dan zult u zien: u heeft helemaal geen tijd en zin meer om te prakkizeren. En mocht u helemaal niets meer weten: bereid dan uw definitieve afscheid voor. En neem daarbij ruimschoots de tijd. En bedenk wel: het is een groot geluk als u nergens meer aan hoeft te denken en naar niemand meer hoeft te luisteren.
De Boekenwurm